Onze laatste kerkdienst hier, de tweede tot nu toe was in de 'herrezen' kerk. Met vele (ook Haïtiaanse) handen en handjes is dit mogelijk gemaakt. Vanmorgen even voor 06.00 uur begon hier de stoelendienst, de banken werden van het 'grasveld' gehaald waar ze maanden hadden gestaan en de kerk in gesleept. Daar waren al kinderen bezig om met de schooldirectrice ballonnen op te blazen, strikken te maken van lint en tule op te hangen. Nadat al het werk was gedaan gingen de kinderen zich omkleden, ik heb ze daarbij 'betrapt', de mooie kleren liggen keurig in een apart gebouwtje opgeslagen en iedereen gaat daar op zondagochtend kort voor de dienst en direct na de dienst naar toe om zich om te kleden zodat ze netjes in de dienst zitten, en daarna de kleren niet vies maken of slijten. Zo'n dienst duurt een uur of twee en bestaat uit een half uurtje woordverkondiging en anderhalf uur zingen.

En zingen kunnen ze, de blijdschap straalt er van af. Direct aansluitend op de dienst deelden we broodjes uit, limonade en lollies. We hadden nog brood genoeg over om een weeshui mee te voeden, dus dat hebben we ook maar gedaan.

Zo meteen gaan we naar Port au Prince om het rijbewijs voor Elisee (zie een van de vorige stukjes) rond te maken, we gaan ook nog even ramptouristen en mogelijk nog een bezoekje afleggen aan een pleegkind van de moeder (87 jaar) van Willie.

Zo, inmiddels zijn we terug uit Port au Prince en hebben we al gegeten. Elisee heeft zijn rijbewijs kunnen regelen, over een week of twee is dat binnen. Het kostte wel een uur wachten in Port au Prince bij een graad of 33 - 35 in de schaduw en wij stonden in de palle zon. Hij was net op tijd, anders waren we echt gesmolten. Het was overigens wel leuk om het leven in de stad zo te zien. Op de heenweg zaten we achter een vrachtwagen die een klapband kreeg, was ook spectuculair om te zien, eerst een giga klap, dan een stofwolk en vervolgens zie je binnen 25 meter zo'n hele band in puin liggen.

InPort au Prince keken de mensen die het voor het eerst zagen hun ogen uit, ze vonden het super indrukwekkend. Er zijn heel veel foto's gemaakt, ik zal ze straks op de weblog plaatsen. Toch heb ik hed idee dat er vooruitgang zit in de situatie, al is het aantal tenten en tentenkampen nog steeds verschrikkelijk. Grappig was het om door de telefoonstraat te rijden, marktkraampjes met tientallen telefoons van alle merken met garantie tot de volgende puinhoop, maximaal twee meter dus.

We moesten ook nog wat diesel meenemen, dat gaat in semi open jerrycans meet in de vrachtwagen, wordt zeer amateuristisch vastgezet dus houd je je hart vast bij iedere hobbel. Onderweg werd het schemerig en toen donker, maar niet iedereen had dat kennelijk in de gaten gezien het aantal vervoersmiddelen zonder licht. Leensgevaarlijk !! Maar ja, in Nederland is mist, ook gevaarlijk :). Er is een klein voordeel aan de duisternis, door hetl,icht van je koplampen kan je de kuilen beter herkennen door de schaduw, als de zon recht boven je staat zoals hier het geval is dan zie je helemaal geen schaduw en komen de kuilen als een grote verrassing, met name naar voor mensen in de achterbak :).

Ik ga de dagsluiting voorbereiden, graag tot later,

Michel en de groupies