Ontwikkelingshulp?

Beste lezers,

wat is nu precies ontwikkelingshulp? Help je dan een ander met ontwikkelen en moet dat altijd bij andere volken? Zo maar een vraag die spontaan in me opkomt. Onze missie heeft sinds gisteren deels een ander doel gekregen, het kinderwerk verloopt echt super, de kinderen komen na school en huiswerk al bij ons langs om te vragen of de dames met z willen spelen. Als er iemand een wond(je) heeft komt hij langs om zich door Leendert telaten behandelen/vertroetelen. We geven dan vaak iets kleins omdat ze zo dapper zijn en een snoepje voor de pijn. Soms denk ik wel eens dat ze zich expres ....... nee, dat is natuurlijk niet zo, maar het is wel stukken minder erg als je je bezeert.

De kinderen wonen, leren en spelen in een bouwput waar geen ontsnappen aan is, dat vraagt best veel van ze.

's morgens worden we gewekt met 'Dit is de dag....' in het Frans of Creools, 's avonds bij de dagafsluiting zingen ze 'Volle verzeek'ring Jezus is mijn'. God moet het hier geweldig vinden, want dit is niet alleen op zondag, maar ook van maandag t/m zaterdag, school of geen school.

Vanaf vandaag zijn we grotendeels gestopt met bouwvakken in de bouwput, maar hebben we onze eigen bouwput, de St.Jan's Kathedraal. Aanstaande zondag willen we die gaan openen met een klein feestje, we gaan brood(jes) bakken en doen er wat Hollands lekkers op, bekertjes limonade erbij, ballononetjes en wat slingers en we hebben feest. We gaan de eerder genoemde liedjes in het Nederlands zingen en willen zo onze verbondenheid met de Haïtianen door Hem uitbeelden.

De pastor, Anél was door het dolle heen toe we het hem vertelden en de jeugd loopt uit om ons in hun spaarzame vrije tijd te helpen, zo leuk!!

We hebben ook bedacht dat je hier geen ADHD moet hebben, in Holland is dat geen pretje maar hier blaas je jezelf dan gewoon op, je smelt als het ware. Net als dat je een 6 volt speeltje met 12 volt af gaat spelen :)

Vanmorgen heb ik de opening van de dag op school gefilmd, wel in twee delen want anders is het wat lang. Netjes in de rij, eerst wat liedjes voor de Heer en dan het volkslied en de vlag hijsen. Als laatste keurig netjes rustig de klas in.

Het brood smaakt heerlijk hier, ook Linda en haar familie zijn zo onder de indruk dat ze tegenwoordig bij ons ontbijten. Vandaag hadden we een rozijnenbroodje met extra haver (speciaal voor de zeehond), banaan, pinda'sen honing en een hartig broodje met veel kruiden en gebakken uitjes. Tot op de laatste kruimel komt het op..... Voor Linda gaat een wereld open, wat je allemaal met brood kunt doen!

Zo, ik ga nu gezellig zijn tijdens het koffie / thee drinken,

Vanavond hopelijk weer wat foto's en als alles meezit een filmpje, maar dat geef ik niet al teveel kans.

Groetjes van iedereen,

Michel

de tijd vooruit

Beste lezers,

vanaf de 'vroege' morgen wensen wij jullie een goede middag toe. Het is hier vandaag stralend weer, net als gisteren, eergisteren, de dag ervoor....enz.enz. Vandaag zijn twee dames begonnen met het kinderwerk, Else-Marlies en Hermien hebben op dit moment een klas onder hun hoede. Gisteravond waren ze nog enigszins gefrustreerd omdat het kinderwerk niet van de grond leek te komen, maar een gesprekje met de directrice van de school (woont hier onder dezelfde omstandigheden als de kinderen op het terrein) en tolk Elisee (hij is tijdens de aardebing zijn tweelingbroer hier verloren) werd al snel duidelijk dat de dames wat mochten gaan ondernemen. Meteen vanmorgen om 8.00, na het hijsen van de vlag en het zingen vanhet volkslied zijn ze begonnen. We hebben al wat foto's dus als het internet het toelaat zal ik ze één of meer keren plaatsen. Onze jeugd is vandaag ingestort, Rik is bekaf en is terug zijn bedje in gegaan, stoere soldaat Leendert is kennelijk zijn inspiratiebron even kwijt en nam ook even tijd voor zichzelf. Maar ze hebben het heel dikverdiend en er was tot een paar minuten geleden ook niet veel te doen opde bouwput. Ik heb erg last van ontstoken ogen, ze zijn dik en nauwelijks open te houden, ik moet er van Linda zometeen zakjes natte kamillentee opleggen. Ik denk dat het de combi wind, stof en warmte is. Aangezien de vrouwen vandaag lekker aan het werk konden heb ik de afwas voor mijn rekening genomen en alles opgeruimd, samen met newbe bouwvakster Willie.

Jan is gisteren begonnen met de renovatie van de kerk, dat is zijn roeping hier, hij heeft projecten in het project en haalt daar schijnbaar onuitputtelijke energie uit. Wat een kanjer en wat een genot om met hem te mogen werken. Niet alleen met hem hoor, en hij is zeker ook niet de enige kanjer hier maar wel een hele bijzondere, en bijzonder aangename. Wim was vanmorgen onze persfotograaf en is inmiddels weer naar de bouwput.

Wat we nog niet verteld hebben is dat er hier afgelopen maandagochtend een lichte aardbeving was, alles rammelde en schudde een beetje maar niemand raakte in paniek, alleen Linda kwam bij ons binnen (we zaten te ontbijten)om door te geven dat we eigenlijk direct naar buiten hadden moeten rennen, doen we de volgende keer dan wel.

Mijn baard begint ook al lekker te groeien en te kriebelen, het kerstgevoel is hier echter verder weg dan ik me ooit voor heb kunnen stellen. Al zingen ze hier 's avonds soms wel kerstliedjes, wellicht om te oefenen voor kerst. Ik wilde hun geduld op de proef stellen en ze 'I'm dreaming of a white Christmas' aanleren maar daar was niet iedereen het mee eens :)

Vandaag trateren we de hele school op een lekkernij, dat kost € 25,00 dus zeg € 3,00 per deelnemer en dat hebben we er graag voor over om 200 blije gezichten te zien.

Ik ga weer even dienstbaar zijn en koffie / theezetten voor de bouwvakkers en andere kanjers.

Ik probeer nog even wat foto's te plaatsen,

veel leesplezier en tot snel

Michel

bericht over Willem

Beste lezers,

ik heb gemerkt dat Willem erg in trek is, en ik wil zijn record (91 keer gelezen) zien te verbreken, vandaar de aanhef...... Ik ga even in op wat opmerkingen van verschillende personen:

Gerrit, ik was niet in de war (niet meer dan anders in ieder geval) omdat we weer internet hadden en mijn verhaal 7 keer op de site stond, ik wilde gewoon je aandacht trekken en dat is gelukt :)

Inge, Henny, Wil, Janny, Meta en Anneke en Anke, het gaat prima met Wim, we moeten hem in de gaten houden als hij het water ingaat, voor je het weet zwemt hij weer ergens rond Cuba. Hij is al een paar keer teruggebracht maar verder gaat het goed met hem.... O ja, hij loopt nu op clocks :)

Corine, leuk dat je vier keer per dag kijkt, we vroegen ons hier al af wie dat was die steeds keek :)

Gerrit, fijn dat je jaloers op ons bent, geniet van het goede weer in Nederland. Wij werken zo hard dat ze ons moeten afremmen, en zeehond Wim (ja, echt waar, zo noemen ze hem hier) moet van tijd tot tijd worden uitgelaten.

Marco, wil je Rik niet zo pesten? Dat doen alle Duitsers hier vandaag wel voor je :)

Margreeth, we werken ons te pletter, je kent me. Ik ben vooral aan het bakken hier....

Anke, ik heb nog wel meer foto's maar het opslaan kost veel tijd en is heel lastig. We doen ons best.

Gerrit; Times Square ligt al jaren in New York, jammer dat je niet beter je best hebt gedaan met aardrijkskunde. Had leuk geweest bij je huidige functie.

Zo, morgen even checken of jullie allemaal mijn mail hebben gelezen, als bonus voeg ik nog een foto van Wim toe...

Groetjes,

namens de hele groep,

Michel

Ps, ik ga de zeehond uitlaten

dagje zonder internet....

Beste lezers,

we hadden heel graag gisteren onze ervaringen gepost, maar Haïti zat gisteren een dagje zonder internet, althans, dat beweerde de providor. Nu hebben ze er hier al vaker last van gehad, maar toen duurde dat drie weken, nu gelukkig niet. Het kan dus zo maar zijn dat we niet posten maar toch gezond en happy zijn.

Zondag dus naar het strand geweest, gisteren de eerste dag gewerkt, we hebben net als vorig jaar onze bijdrage kunnen leveren aan de fundering van een gebouw, maar dit jaar is er wel meer structuur, zeker niet in de laatste plaats door Waldemar die de bouwplaats vanuit GAiN leidt.

's Middags wilde ik samen met Rik de vuilverbrandingsoven ombouwen naar een broodoven. De chef verbrandingsoven voelt er echter niets voor om 'zijn' oven af te staan. Een poging om de oven zelf aan te steken met benzine heeft me mijn beenharen gekost, en een middagje een branderig gevoel.... Maar verder niets aan de hand.

Omdat ook Linda rekening hield met zelfgebakken brood heb ik gisteravond snel twee broden gebakken in haar gasoven, één naturel (het mail is hier wat geler van kleur) en één met kruiden die voorhanden waren en gebakken uitjes. Vanmorgen bleek dat het erg smaakvol was geworden.... de druk was hoog....

Het eten is hier echt fantastisch, hoe ze het voor elkaar krijgen om patatjes te bakken, kippepoten te bakken en groente te frituren en rauwkost te maken in één pan is ons een raadsel, maar het smaakt echt helemaal super, zo lukt het ons niet thuis. Ik hoop wat recepten los te kunnen krijgen om het thuis eens na te maken. Het fruit, mango papaya en banaan is hier ook smaakvoller als bij ons, thuis ben ik geen fruittypje maar hier is het heerlijk.

Vandaag weer even bouwen en straks boodschappen doen, Linda wil dolgraag meer doen met brood (ze had gisteren ook al gebakken maar dan zonder zout...), dus we gaan kijken wat ze verkopen.

Het is hier zonnig, nog een beetje vroeg dus nog net onder de dertig gragden schat ik. Ik zit hier mijn bouwtijd te verdoen dus stop ik nu met schrijven, als we vanavond internet hebben sturen we weer wat foto's.

Groetjes,

Michel

eerste bericht van Willem

Na een goede reis naar America met overnachting (ik ben niet in New York geweest wat ik eigenlijk wel van plan was, maar deze ouwe was op, gauw naar bed) ging de reis naar Haïti verder voorspoedig. Totaan uitgang van de luchthaven waren de taxi chauffeurs zo gedreven om wat te verdienen dat ze bijna elkaar de hersens insloegen. We zijn zondag naar de plaatselijke dienst geweest, wat een prachtig gezicht was met als die kleine meisjes, zo zwart als ze zijn met al die hagelwitte strikjes in hun haren. In de middag zijn we met onze 'tap-tap' over allerlei hobbelige wegen naar de atlantische oceaan geweest. Prachtig mooi blauwa water, ik ben zelf ook in zee geweest, doe dat niet zo gauw met al dat natte water en dat zand tussen je tenen, maar ja, hoe ouder hoe gekker.

Groetjes en tot een volgende keer,

Wim

first impressions

Op verzoek van Michel nemen wij allen deel aan dit weblog. Vandaag bijt ik als 'eerste buitenstaander''de spits af: Jan Hiensch, 50 jaar, voor het eerst op reis met een missie die meer is dan recreeeren.

Wakker worden in een totaal onbekende wereld,bekaf van de lange reis, het vele wachten, het alweer een formulier in moeten vullen,de eerste confronterende indrukken opgedaan tijdens de reis van het vliegveld naar het kinderdorp. Ik waande me eerder in een Afrikaans land dan op Haiti. De armoede is aangrijpend, het is stoffig, vies en sleets. Van de gastvrouw Lindahoorden we vandaag datdit niet typisch Haitiaans is: we zien een bevolking die het leven weer probeert te herpakken na de bekende traumatische ervaring.

Zo ook in ons jeugddorp. We hebben net een rondleiding gehad...En ook wijvragen ons af: waar moet je in hemelsnaam beginnen? er liggen wat nieuwe fundamenten van het nieuw te bouwen meisjes- en jongensverblijf, een van de nieuw te bouwen gastenhuizen. De ingestorte kerk is 'gestabiliseerd en wordt weer ingebruik genoemen als tijdelijke kerk.

Jammer van de huidige kerk: de mooiste die ik ooit gezien heb: de zuilen worden gevormd door de kokospalmen, elkafgesloten met een kapiteel van kokosnoten, de palmbladeren vormen het dak. Iedereen, groot en oud is op zijn/haar paasbest. Vooral het mooi gevlochten haar, met kraaltjes en lintjes was een prachtig gezicht. Ik voelde me in mijn kleding niet echt op mijn gemak.

Voor vandaag zijn we voor twee keuzes gesteld: We konden kiezen uit de twee manieren hoe je Haiti kunt beleven. Het traumatische Haiti of het caraibische Haiti. Met de ervaring van gisteren kozen we unaniem voor de laatste optie.

Ik sluit hier mijn bijdrage af. Snel de zwembroek aan en op pad met een geweldig team. Ze zullen vast nog wel even bij de auto wachten terwijl ik nu richting het gastenverblijf sprint.

Een hartelijke groet,

Jan

aangekomen....

Hoi allemaal,

na een korte nacht slapen, een vlucht van 4 uur, 1,5 uur op koffers wachten en 2,5 uur autorijden zijn we rond 17.00 plaatselijke tijd aangekomen op onze bestemming. We kregen een warm onthaal van de kinderen. Ik had direct het gevoel thuis te zijn, heel vreemd. We hebben heerlijk Haïtiaans eten gegeten, klaargemaakt door de kokkin, echt heel smaakvol en lekker. . Na het eten hebben we met Linda gezeten die ons de kampregels heeft verteld, en dat we de proefkonijnen zijn zodat we die regels nog aan kunnen passen. Het eerste fotomateriaal is er ook al, maar vandaag komt dat er echt niet meer op, morgen gaan we de caribische kant van Haïti bekijken, zwembroeken mee.... Maandag echt aan de bak, leuk een fundering leggen.... ik krijg een dejavu..... Nu eerst lekker slapen in ons turkse stoombad, het is bloedheet in de huisjes en onder de klamboe's natuurlijk nog benauwder, maar we mogen niet klagen, je kan ook in de kou zitten rond dez tijd. Gisteravond wilde mijn zoon Rik het graag 20 graden warmer hebben (in New York), ik vertelde toen al dat hij dat vandaag zou krijgen, nu wil hij het weer kouder, hij weet echt niet wat hij wil.....

Tot morgen allemaal,

Michel Taling

en route

Wat een heerlijke groep is het geworden, afspraak is afspraak, 14.00 op Schiphol is ook 14.00 op Schiphol, een groep waar je op (eb vast ook mee) kunt bouwen hoor. Het inchecken leverde even wat problemen op maar we hebben omdat we vroeg zijn nog even tijd om onze eerste Mac te bezoeken. De een neemt koffie, de ander een milkshake en een enkeling een compleet menu maar we raken gezellig in gesprek en leen elkaar alvast een beetje kennen. Tijdens het kletsen bekijken we de boarding passes en zien dat we toch heel dicht bij elkaar zitten, Twee rijen van drie, één van 2 en 1 solo. Die laatste kunnen al snel wisselen en zo komt alles bij elkaar in twee groepjes. Iedereen had keurig de Esta in orde, en zonder noemenswardig oponthoud konden we de koffers ophalen bij de band, en weer inleveren (al was dat wel een kastje muur verhaal). Het durde lang voordat we de koffers hadden en uiteindelijk waren we pas rond half 10 in het hotel. Met een kleiner groepje nog even de stad in geweest, 01.00 uur plaatselijke tijd (07.00 Nederlandse) het bed in gedoken, 4 uurtjes slaap gehad en nu weer fris en wonderlijk genoeg vol energy weer klaar om verder te trekken. Over een uur worden we gehaald. Ronald, prima hotel, jammer dat je eerst met een taxi (25$) naar het dichstbijzijnde station moet (en later weer terug) maar we zijn gegaan voor Haïti en het was de slagroom op de taart om no even op Times Square rond te kijken.

We melden ons vanavond vast weer!!